به دليل پيشرفت هاي تكنولوژي و ضرورت استفاده از كامپيوترها، رم براي اكثر افرادي نامي آشناست. اما وقتي مي خواهيم در رابطه با رم سرور صحبت كنيم، موضوع كمي تخصصي تر مي شود كه ممكن است هر كسي از آن اطلاعي نداشته باشد.
به طور كلي رم سرور ها به دو دسته اصلي تقسيم مي شوند:
ـ Buffered
ـ Unbuffered
بافر و بدون بافر دو نوع اصلي رم سرورها را تشكيل مي دهند. بزرگترين تفاوت ميان اين دو اين است كه رم سرور بافر از يك لايه پردازش انرژي براي حفظ سرعت تشكيل شده است.هر كدام از اين رم سرورها داراي معايب و مزاياي متفاوتي هستند كه براي كسب اطلاعات، لازم است هر كدام را به صورت جداگانه مورد مطالعه قرار داد.
همچنين رم سرور بافر به عنوان ECC DIMM شناخته مي شود كه نوعي رم است كه با تست خودكار و اصلاح خطا، ECC را اضافه مي كند. مزيت اصلي حافظه بافر در بافر بودن آن است. بافر يك تراشه پردازشي است كه اطلاعات را مستقيماً از پردازنده مركزي دريافت مي كند.
اين تراشه بافر، سپس اطلاعات پردازش شده را به كارت هاي حافظه ارسال مي كند. مزيت اين رم ها اين است كه سبب مي شود پردازنده ها به جاي آنكه اطلاعات را به تراشه هاي جداگانه روي رم سرور ارسال كنند، آن را تنها به يك هدف ارسال نمايند.
بنابراين با مجهز شدن اين رم ها به بافر، پردازنده سيستم، مسير را براي ارسال اطلاعات بهينه مي كند.
حافظه بدون بافر يا ECC UDIMM همچنين نوعي RAM است كه با عملكرد خودآزمايي و اصلاح خطا، عملكرد ECC به آن اضافه مي شود. RAM ECC UDIMM حافظه اي بدون بافر يا ثبات در ماژول حافظه است كه در عوض روي مادربرد طراحي شده اند.
Ram ECC UDIMM داراي دستورات دسترسي به حافظه است كه سريعتر از ECC RDIMM به ماژول حافظه تغذيه مي شود زيرا اين فرآيند به صورت مستقيم صورت مي گيرد.
در سيستم هايي كه از رم غير بافر استفاده مي كنند، پردازنده مستقيماً با تراشه هاي مختلف ارتباط برقرار مي كند و همچنين ارسال اطلاعات به هر كدام از اين تراشه ها به طور جداگانه صورت مي گيرد.
اگرچه اين اجازه مي دهد سيستم مقياس پذيرتر و كمي انعطاف پذيرتر باشد، اما همچنان به پردازنده اي نياز دارد كه قدرت پردازشي بهتري داشته باشد همچنين كليه قدرت پردازشي CPU را در بر مي گيرد.
انواع مختلف رم بافر (Buffered):
ـ Registered RAM:
RAM Registered يا ECC RDIMM حافظه اي است كه حاوي رجيسترها است و رم بدون بافر EC Ram حافظه اي است كه هيچ بافر يا ثابتي را در مادربرد ندارد. به همين دليل ، تفاوت بين اين دو نوع رم ECC در فرمان دسترسي است. براي RAM ECC UDIMM ، دستورات دسترسي به حافظه، به ماژول حافظه هدايت مي شوند، در حالي كه دستورات دسترسي RAM ECC RDIMM به رجيستر قبلي ارسال مي شوند و سپس به ماژول حافظه منتقل مي شوند.
ـ RAM Fully Buffered:
همچنين فناوري ديگري در توليد ram با نام FB-DIMM كه هدف آن ارائه خدمات به سرور با افزايش حداكثر سرعت مبتني بر فناوري (DIMM-ECC) قديمي است وجود دارد كه ثبات، سازگاري و از همه مهمتر توانايي بررسي و اصلاح را به حداكثر مي رساند. اين نوع RAM اساساً نسخه قديمي RAM رجيستر شده است.
FB-DIMM گرمتر از رم معمولي DDR2 است. علت آن عمليات حرارتي AMB است. به همين دليل FB-DIMM نيز ايرادات خاص خود را دارد.
ـ RAM Load Reduced:
(Load Reduced RAM (LRDIMM نسخه جديدتري از RAM بافر دار است. مزيت ماژول هاي Load Reduced اين است كه گاهي اوقات اجازه نمي دهد كه همه اسلات هاي DIMM با ماژول هاي حافظه درجه دو پر شوند. علاوه بر اين، برخي از مشكلات نظير عملكرد و قدرت RAM را برطرف مي كند.
رم هاي FB-DIMM و LRDIMM متفاوت از RDIMM RAM طراحي شده اند به همين دليل در تمامي بردها قابل تعويض نيستند.
ECC RAM (رم سرور) چيست؟
رم ECC رمي است است كه مي تواند جريان داده هاي ورودي و خروجي را كنترل كند. هنگام پردازش اطلاعات بر روي CPU، اطلاعات روي ROM پردازش نمي شوند. بلكه همه را روي RAM كنترل مي كند. بنابراين، براي يك RAM معمول (RAM غير ECC) ، هنگام انتقال اطلاعات با سرعت بالا، ايجاد اختلال امري طبيعي است.
هنگامي كه اختلال رخ مي دهد، RAM اغلب مجبور است كل جريان داده را بارگيري كند، زيرا آنها قادر به مديريت جريان داده نيستند.
براي RAM ECC، هنگامي كه يك اختلال رخ مي دهد، فقط لازم است از سيستم بخواهيد بسته صحيح را دوباره ارسال كند. بنابراين، Ram ECC از پايداري و عملكرد بسيار بالايي برخوردار است. بنابراين سرورها به مزيت داشتن رم سرور نياز دارند.
RAM ECC نسبت به انواع RAM معمولي پايدارتر و قابل اطمينان تر است، اما موارد استثنايي نيز وجود دارد. هميشه بايد انتظار اين را داشت كه شرايطي به وجود آيد تا مطمئن ترين فناوري ها نيز از كار بيافتند. اما با استفاده از اين فناوري ها مي توان تا حدي اطمينان داشت كه ميزان خرابي به شدت كاهش پيدا مي كند. اين تمايز هنگام استفاده از RAM ECC در مقايسه با رم معمولي كاملا مشخص است.
براي مثال:
بهترين راه براي درك واقعي تفاوت بين انواع حافظه، مشاهده يك مثال در عمل است. در اين حالت ، هدف ما Apple Mac Pro خواهد بود ، كه يكي از محبوب ترين رايانه هاي سطح بالا در بازار مي باشد.
هنگامي كه Mac Pro براي اولين بار توليد شد از FB-DIMM استفاده شده بود كه يك انتخاب عالي براي عملكرد در آن زمان به شمار مي رفت. البته لازم به ذكر است قيمت آن از يك گزينه ECC معمولي بالاتر بود.
هنگامي كه Mac Pro به نام بزرگي در خط توليدات اپل تبديل شد، كمپاني اپل تصميم گرفت رم آن را با رم ECC جايگزين كند. Mac Pro 5.1 در سال 2010 به عنوان محصولي كه از حافظه ECC استفاده مي كنند به بازار عرضه شد. اين يك پيشرفت بزرگ هم براي اپل و هم براي مصرف كنندگان بود زيرا اين بدان معناست كه آنها اكنون صاحب دستگاهي با عملكرد بهتر با قيمت مقرون به صرفه تر خواهند شد.
سرعت انواع رم:
اول از همه، آنچه ما بايد در مورد آن صحبت كنيم DDR است. DDR (نرخ داده دو برابر است – Double Data Rate)، كه دو بلوك داده را در يك ساعت منتقل مي كند. از زمان راه اندازي DDR ، چندين نسل ازDDR ،DDR2 ، DDR3 و اكنون DDR4 را پشت سر گذاشته است. نسل هاي مختلف اين حافظه سرعت هاي مختلفي دارند.
ـ سرعت رم DDR2:
DDR2 در سال 2003 رونمايي شد و اين در حالي بود كه در آن زمان حداكثر سرعت انتقال 3200 مگابايت در ثانيه بود. با گذشت زمان ، سرعت انتقال DDR2 نيز به تدريج به 4200 ، 5300، 6400 مگابايت در ثانيه و 8000 مگابايت بر ثانيه بهبود يافت.
رم سرور DDR2 بسيار متداول مي باشد و حتي در بسياري از سيستم هاي سرور هنوز هم استفاده مي شود و هنوز مي توانيد براي تجهيز سيستم هاي رايانه اي قديمي آنها را خريداري نماييد.
ـ سرعت رم DDR3:
رم هاي DDR3 در سال 2007 به بازار عرضه شدند. از زمان راه اندازي DDR3 سرعت انتقال 6400 مگابايت در ثانيه است، اما بيشتر با 8500 مگابايت بر ثانيه، 10600 مگابايت در ثانيه ، 12800 مگابايت در ثانيه و 14900 مگابايت در ثانيه شناخته مي شود.
ـ سرعت رم DDR4:
در سال 2014، رم هاي DDR4 به بازار عرضه شدند. با حافظه جديد DDR4، بيشترين سرعت انتقال را از 17000(DDR4-2400)19200 ،(DDR4-2133) مگابايت بر ثانيه و بيشتر خواهيم داشت.